Edmund Kessler
Odznaczenia
-
1. Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
-
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
-
Krzyż Niepodległości
-
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
-
Krzyż Walecznych
-
Złoty Krzyż Zasługi
-
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
-
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
-
Amarantowa Wstęga I Korpusu Polskiego na Wschodzie
-
Oficer Legii Honorowej (Francja)
-
Krzyż Wolności I kategorii II klasy (Estonia)
Cytaty:
„Pod każdym względem wybitny oficer. Nadzwyczaj sumienny, niestrudzenie pracowity, zdolny, dokładny, taktowny. Czysty charakter. Wywiera na podwładnych zbawienny wpływ; utrzymuje w sztabie cenną harmonię i chęć do pracy. Idealny szef sztabu.”
Generał dywizji Wacław Iwaszkiewicz
Edmund Kessler
ur. 09.02.1880 r. w Suwałkach – zm. 07.05.1930 r. w Warszawie
Uczył się w seminarium nauczycielskim w Wejwerach. Służbę wojskową w armii rosyjskiej zaczął pełnić w 1899 r.
Wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej na własną prośbę i I wojnie światowej, zarówno w formacjach polowych, jak i w sztabie, będąc najpierw dowódcą szwadronu pogranicznej straży, a potem pełniąc służbę w sztabach 2 i 3-ciej Armii Rosyjskiej.
W 1917 r. ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu i wstąpił do I Korpusu Polskiego. Walczył pod Bołtutinem, Horodcem i Pobołowem.
Do Wojska Polskiego przyjęto go w 1918 r. i mianowano szefem sztabu najpierw Dywizji Litewsko-Białoruskiej, a potem Wojsk Małopolski Wschodniej i Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego. Walczył wtedy w obronie Lwowa. Następnie był szefem sztabu kolejno 6 Armii i Okręgu Generalnego „Warszawa”.
W latach 20. XX w. dowodził 20 Dywizją Piechoty i pracował w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego jako zastępca lub pełniący obowiązki szefa. Został też na dwa lata komendantem Wyższej Szkoły Wojennej.
Zdjęcie
Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1919 – 1930. Generał brygady Edmund Kessler. Fotografia portretowa zamieszczona w prasie w związku ze śmiercią generała 8 maja 1930 roku.