Stanisław Haller
Odznaczenia
-
Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari
-
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
-
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
-
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
-
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
-
Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego II klasy
-
Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego
-
Dekret pochwalny Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego
-
Krzyż Wolności I kategorii III klasy (Estonia)
-
Krzyż Wolności III kategorii I klasy (Estonia)
-
Order Lwa Białego II klasy (Czechosłowacja)
-
Order Legii Honorowej II klasy (Francja)
-
Order Legii Honorowej III klasy (Francja)
-
Order Gwiazdy I klasy (Rumunia)
-
Order św. Michała i św. Jerzego III klasy (Wielka Brytania)
-
Order Korony I klasy (Belgia)
-
Order Korony I klasy (Włochy)
-
Order św. Sawy I klasy (Jugosławia)
-
Order św. Stefana (Austro-Węgry)
Cytaty:
„Generał Haller Stanisław. Na dowódcę armii zdatny, nie ma kaprysów co do otoczenia i sam sobie da radę w każdym sztabie. Jako szef Sztabu Wodza Naczelnego jest bardzo dobrym i lojalnym pracownikiem.”
Marszałek Józef Piłsudski
Stanisław Haller de Hallenburg
ur. 26.04.1872 r. w Polance Hallera – zm. w kwietniu 1940 w Charkowie
Najpierw uczył się w Bielsku, a potem w szkole wojskowej. Studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Wiedniu i ukończył ją w 1901 r. Od 1894 r. służył w wojsku austriackim.
Wybuch I wojny światowej zastał go na stanowisku szefa sztabu Twierdzy Kraków. Walczył potem na froncie włoskim, a po powrocie do kraju po wojnie rozpoczął ponownie służbę w Krakowie, tym razem w Wojsku Polskim, jako szef Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”.
W 1919 r. został szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, od 1920 r. walczył przeciwko bolszewikom dowodząc 13 Dywizją Piechoty, Grupą Operacyjną i 6 Armią we Lwowie. Wniósł wiele do wyparcia za Bug Armii Konnej Siemiona Budionnego.
W XX-leciu międzywojennym powierzano mu odpowiedzialne zadania i wysokie stanowiska w Wojsku Polskim, a po przewrocie majowym, którego był przeciwnikiem, został przeniesiony w stan spoczynku i oddał się pracy społecznej. W 1939 r. aresztowali go Sowieci. Przetrzymywano go w Starobielsku i nieznanego dnia w kwietniu 1940 r. Zamordowany w Charkowie.
Należy do grona wysokich oficerów WP awansowanych pośmiertnie przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego w 2007.
- Fot: Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1934. Zjazd legionistów w Krakowie Przemarsz ulicami miasta. Widoczni m.in.: prezes Związku Legionistów Polskich Walery Sławek (pośrodku w meloniku), dowódca Okręgu Korpusu V (Kraków) generał brygady Aleksander Narbut-Łuczyński (na prawo od Walerego Sławka), generał dywizji Stanisław Haller (w białym płaszczu, na lewo od Walerego Sławka), dowódca garnizonu krakowskiego generał Bernard Mond (z prawej, częściowo zasłonięty przez mężczyznę w kapeluszu idącym na pierwszym planie), wicewojewoda krakowski Piotr Małaszyński (w meloniku drugi, z prawej), zastępca dowódcy Okręgu Korpusu V (Kraków) pułkownik Marian Bolesławicz (na lewo za Walerym Sławkiem), starosta grodzki krakowski Władysław Pałosz (na prawo za Piotrem Małaszyńskim). - Fot: Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1923 – 1925. Generał dywizji Stanisław Haller, szef Sztabu Głównego.
