Leonard Kazimierz Skierski
Odznaczenia
-
Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari
-
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
-
Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski
-
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
-
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
-
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
-
Złoty Krzyż Zasługi
-
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
-
Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I klasy
-
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
-
Order św. Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie)
-
Order św. Anny II klasy (Imperium Rosyjskie)
-
Order św. Włodzimierza z Mieczami III klasy (dwukrotnie, Imperium Rosyjskie)
-
Order św. Stanisława z Mieczami I klasy (Imperium Rosyjskie)
-
Order św. Włodzimierza z Mieczami II klasy (Imperium Rosyjskie)
-
Order Legii Honorowej III klasy (Francja)
-
Order Legii Honorowej II klasy (Francja)
-
Order św. Sawy I klasy (Jugosławia)
-
Order św. Sawy II klasy (Jugosławia)
-
Order Lwa Białego II klasy (Czechosłowacja)
Cytaty:
„Człowiek o dobrym spokojnym i równym charakterze. Dowodził dywizją dobrze, większymi jednostkami, jak grupą i armią słabiej. Wykształcony oficer, prawy charakter i poczucie honoru wysoko rozwinięte.”
Marszałek Józef Piłsudski
Leonard Kazimierz Skierski
ur. 26.04.1866 r. w Stopnicy – zm. w kwietniu 1940 r. w Charkowie
Naukę rozpoczął w Męskim Gimnazjum Rządowym w Kielcach, po czym wstąpił do armii rosyjskiej. Ukończył Woroneski Korpus Kadetów i Michajłowska Szkołę Artyleryjską w Petersburgu.
Na początku I wojny światowej dowodził drugim dywizjonem 3 Brygady Artylerii Gwardii, zaś w 1915 r. awansowano go na generała majora. Po rewolucji lutowej starał się stworzyć IV Korpus Polski w Rosji, został jednak pojmany przez bolszewików. Udało mu się zbiec i dołączyć do II Korpusu Polskiego w Rosji generała Eugeniusza de Henning-Michaelisa. Jednostka została rozbrojona przez wojska austriackie, zaś Skierski stanął po stronie Białej Gwardii.
W 1919 r. został przyjęty do Wojska Polskiego. W odstępie kilku miesięcy oddalono go do rezerwy i ponownie powołano. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził 4 Armią. W czasie przewrotu majowego opowiedział się po stronie obozu Piłsudskiego.
Po przewrocie do 1931 r. był inspektorem armii w Warszawie, potem przeniesiono go w stan spoczynku. Na emeryturze działał w stowarzyszeniach Kościoła Ewangelicko-Reformowanego.
W trakcie kampanii wrześniowej przebywał gościnnie u generała Stanisława Sołłohuba-Dowoyno. Po inwazji ZSRR, Sołłohuba zabiło NKWD, zaś Skierskiego aresztowano i przetrzymywano kolejno w Starobielsku i Charkowie, gdzie zamordowano go w 1940 r.
Postanowieniem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego został awansowany pośmiertnie do stopnia generała broni.
-
Fot: Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1920 – 1926. Leonard Skierski, generał brygady.2/ Fot: Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
Dekoracja wojskowych 1 Dywizjonu Artylerii Konnej im. gen. Józefa Bema w Warszawie. Generał dywizji Leonard Skierski (drugi z prawej) w obecności generała dywizji Juliusz Rómmla (pierwszy z prawej) odznacza zasłużonych oficerów 1 DAK-u krzyżami zasługi, między innymi pułkownika Leona Dunina-Wolskiego (trzeci z prawej) w obecności pułkownika Antoniego Trzaski-Durskiego (pierwszy z lewej). -
Fot: Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1934. Zjazd Ogólnego Związku Podoficerów Rezerwy RP w Katowicach. Trybuna honorowa podczas defilady. Na trybunie w pierwszym rzędzie od prawej widoczni m.in.: generał Leonard Skierski, wojewoda śląski Michał Grażyński, pułkownik Marian Bolesławicz, w drugim rzędzie prezydent Katowic Adam Kocur (drugi z prawej). -
Fot: Zbiory NAC. Instytut Józefa Piłsudskiego.
1920 – 1931. Marszałek Józef Piłsudski idzie na czele grupy oficerów. Widoczny m.in. generał Leonard Skierski (na prawo za plecami marszałka).
