Eugeniusz de Henning-Michaelis

Odznaczenia

  • Krzyż Walecznych

  • Order Orła Białego z Mieczami (Imperium Rosyjskie)

  • Broń Złota „Za Waleczność” (Imperium Rosyjskie)

  • Order Świętego Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie)

  • Komandor Legii Honorowej (Francja)

Cytaty:

„Bardzo gorący, trzymaj go pan za poły, ciągle prze naprzód.”

Szef sztabu wojsk rosyjskich w czasie I wojny światowej

Eugeniusz de Henning-Michaelis

ur. 29.12.1863 r. w Twierdzy Modlin – zm. 14.09.1939 r. w Sinołęce

Uczył się w Warszawskiej Szkole Junkrów Piechoty, a po latach służby kontynuował edukację w Michajłowskiej Akademii Artylerii i Sztabu Generalnego w Petersburgu, kończąc ją w randze kapitana. Służąc w wojsku rosyjskim wziął udział w interwencji w Chinach w latach 1900-1901 i w wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905.

Od 1904 r. do 1908 r. dowodził 187 Chełmskim rezerwowym pułkiem piechoty. Potem pełnił służbę w sztabie Nadamurskiego Okręgu Wojskowego w Chabarowsku.

W 1910 r. objął dowództwo 2 Brygady 41 Dywizji Piechoty, a rok później dowództwo 2 Brygady 18 Dywizji Piechoty. W 1914 r. Był też komendantem Twierdzy Dęblin. W czasie I wojny światowej skierowano go na stanowisko dowódcy 13 Dywizji Piechoty.

Walczył na froncie austriackim i niemieckim, a po rewolucji październikowej powierzono mu dowodzenie III Korpusem Polskim na Ukrainie. W 1919 r., po wstąpieniu do Wojska Polskiego, przydzielono go do Ministerstwa Spraw Wojskowych i mianowano przewodniczącym Rady Wojskowej.

W 1920 r. kierował Komitetem Fortyfikacyjnym w obronie Warszawy przed nacierającymi bolszewikami. Przeniesiono go na własną prośbę w stan spoczynku w 1923 r. Rozpoczął działalność społeczną.

Po wybuchu II wojny światowej opuścił Warszawę i udał się na wschód, zatrzymując się w majątku znajomych w Sinołęce. Został tam podczas spaceru zastrzelony przez przejeżdżających Niemców.

Zdjęcie:

Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1934. Generał Eugeniusz de Henning Michaelis, organizator i dowódca III Korpusu. 

Publikacje:
1. „Burza dziejowa – Pamiętnik z wojny światowej 1914-1917”, t. I i II (Gebethner i Wolff, Warszawa 1928).
2. „W zamęcie” (Gebethner i Wolff, Warszawa 1929).

Roman<br>Abraham
Roman<br>Abraham
Władysław<br>Anders
Władysław<br>Anders
Mikołaj<br>Bołtuć
Mikołaj<br>Bołtuć
Mieczysław<br>Boruta-Spiechowicz
Mieczysław<br>Boruta-Spiechowicz
Franciszek<br>Dindorf-Ankowicz
Franciszek<br>Dindorf-Ankowicz
Józef<br>Dowbor-Muśnicki
Józef<br>Dowbor-Muśnicki
Józef<br>Haller
Józef<br>Haller
Stanisław<br>Haller
Stanisław<br>Haller
Eugeniusz<br>de Henning-Michaelis
Eugeniusz<br>de Henning-Michaelis
Edmund<br>Kessler
Edmund<br>Kessler
Franciszek<br>Kleeberg
Franciszek<br>Kleeberg
Ludwik<br>Kmicic-Skrzyński
Ludwik<br>Kmicic-Skrzyński
Tadeusz<br>Kutrzeba
Tadeusz<br>Kutrzeba
Mieczysław<br>Linde
Mieczysław<br>Linde
Aleksander<br>Litwinowicz
Aleksander<br>Litwinowicz
Józef<br>Olszyna-Wilczyński
Józef<br>Olszyna-Wilczyński
Gustaw<br>Orlicz-Dreszer
Gustaw<br>Orlicz-Dreszer
Ryszard<br>Paszko
Ryszard<br>Paszko
Józef<br>Piłsudski
Józef<br>Piłsudski
Tadeusz<br>Rozwadowski
Tadeusz<br>Rozwadowski
Stanisław<br>Rouppert
Stanisław<br>Rouppert
Juliusz<br>Rómmel
Juliusz<br>Rómmel
Władysław<br>Sikorski
Władysław<br>Sikorski
Leonard<br>Skierski
Leonard<br>Skierski
Felicjan<br>Sławoj Składkowski
Felicjan<br>Sławoj Składkowski
Wiktor<br>Thommée
Wiktor<br>Thommée
Michał<br>Tadeusz Tokarzewski-Karaszewicz
Michał<br>Tadeusz Tokarzewski-Karaszewicz
Józef<br>Unrug
Józef<br>Unrug
Bolesław<br>Wieniawa-Długoszowski
Bolesław<br>Wieniawa-Długoszowski
Włodzimierz<br>Zagórski
Włodzimierz<br>Zagórski
Lucjan<br>Żeligowski
Lucjan<br>Żeligowski