Ludwik Kmicic-Skrzyński
Odznaczenia
-
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari (Rząd RP na Obczyźnie)
-
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
-
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
-
Złoty Krzyż Zasługi
-
Krzyż Walecznych (wielokrotnie)
-
Medal Niepodległości
-
Odznaka za Rany i Kontuzje
-
Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”
-
Odznaka „Za wierną służbę”
-
Odznaka Oficerów Dyplomowanych
-
Krzyż Oficerski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
Cytaty:
„Bardzo dobry, bardzo energiczny oficer Sztabu Generalnego. Kawalerzysta o dużym
temperamencie i ambicji pracy. Nadaje się na samodzielne stanowisko w zakresie taktycznym i
operacyjnym.”
Generał dywizji Józef Rybak
„Bardzo inteligentny i czynny oficer jazdy z dużą inicjatywą i talentem taktycznym. Choć jeszcze
mało doświadczony.”
Generał Tadeusz Rozwadowski
Ludwik Kmicic-Skrzyński
ur. 26.08.1893 r. w Odessie – zm. 14.02.1972 r. w Manchesterze
Uczył się w gimnazjum w Tyflisie w Gruzji. Studiował najpierw w Nancy, we Francji, na wydziale chemicznym politechniki, a później na Politechnice w Liège w Belgii.
We Francji w 1912 r. wstąpił do Związku Strzeleckiego. W 1914 r. po powrocie do Polski zaciągnął się do Legionów Polskich. Dowodził w nich kilkoma oddziałami oraz wykładał „fortyfikację” na kawaleryjskim kursie podoficerskim. W 1917 r. po kryzysie przysięgowym internowano go w obozie w Beniaminowie. W 1918 r. Został przyjęty do Wojska Polskiego i jako zastępca dowódcy 1 pułku szwoleżerów wziął udział w zdobyciu Wilna i wyprawie kijowskiej. Dowodząc 16 pułkiem Ułanów Wielkopolskich walczył w bitwie warszawskiej, w walkach na Suwalszczyźnie, w operacji nad Niemnem.
W XX-leciu międzywojennym dowodził 11 pułkiem Ułanów Legionowych w Ciechanowie, 5 Brygadą KOP, Brygadą Kawalerii Białystok, przemianowaną potem na Podlaską Brygadę Kawalerii. Wziął z nią udział w II wojnie światowej w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”, a potem Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, walcząc w bitwie pod Kockiem.
Dostał się do niewoli niemieckiej i przetrzymywano go w Opawie, Oflagu II B Arnswalde i Oflagu II D Gross-Born. Po uwolnieniu udał się do Włoch i wstąpił do 2 Korpusu Polskiego.
Przeniósł się do Anglii, gdzie utrzymywał się z pracy fizycznej jako robotnik, a później urzędnik. Był aktywnym działaczem w środowisku kawaleryjskim. Brał udział w publicznych dysputach o historii kawalerii z okresu II Rzeczypospolitej.
- Fot: Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1914. Patrol strzelecki. Na schodach stoją: Ludwik Kmicic-Skrzyński (z lewej), Władysław Belina-Prażmowski (z prawej). Niżej od lewej stoją: Zygmunt Bończa-Karwacki, Stanisław Grzmot-Skotnicki, Janusz Głuchowski, Antoni Jabłoński; leży Stefan Hanka-Kulesza. - Fot: Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1924. Pobyt Józefa Piłsudskiego w Goszycach pod Krakowem na zjeździe "beliniaków" w dziesięciolecie wymarszu. Widoczni: w górnym rzędzie od lewej: major Kazimierz Stamirowski (5), podpułkownik Ludwik Kmicic-Skrzyński, pułkownik Janusz Głuchowski (3), pułkownik StanisławGrzmot – Skotnicki (2), pułkownik Władysław Belina – Prażmowski (1). W środkowym rzędzie od lewej: Leon Kozłowski, Edward Dzik – Kleszczyński, porucznik Michał Galiński, Wanda Szczepanowska, Stefania Krasowska – Flekówna, Zofia Zawiszanka, Wanda Marokini, porucznik Jerzy Jabłonowski. W pierwszym rzędzie od lewej: pułkownik Bolesław Wieniawa Długoszowski (4), Anna Kuhn, Maria Gargonówna, Józef Piłsudski, Klara Schrenzel, Alicja Wentkowska – Krzyżanowska. Na ziemi Janina Lenartówna, Anna Gąsiorowska. - Fot: Zbiory NAC. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji.
1939. Zjazd legionistów w Krakowie. Defilada. Wśród defilujących widoczni m.in.: wiceminister spraw wojskowych generał Janusz Głuchowski (pierwszy z lewej), dowódca Podlaskiej Brygady Kawalerii, generał Ludwik Kmicic-Skrzyński (w środku), dowódca Kresowej Brygady Kawalerii, pułkownik Stefan Hanka-Kulesza (pierwszy z prawej). Na trybunie stoi Generalny Inspektor Sił Zbrojnych, marszałek Edward Rydz-Śmigły.